De onderzeese hoogspanningskabel North SeaLink (NSL) die het Verenigd Koninkrijk en Noorwegen verbindt met een capaciteit van 1400MW, de 13 van juni, na een afname van de operationele capaciteit als gevolg van een technische storing.
Noordzeeverbinding (NSL) is een ±525kV flexibel gelijkstroomtransmissieproject dat de energiesystemen van beide landen verbindt via een onderzeese kabel van 720 kilometer lang, waarvan de bouw begin juni werd voltooid 2021. De 18 van juni, de eerste test werd uitgevoerd, waarbij de kabel loopt van de elektriciteitscentrale van Kvilldal in Noorwegen naar de haven van Blyth in het Verenigd Koninkrijk. Dit project, geschat op 1.600 miljoenen euro's, in bedrijf werd gesteld 1 oktober 2021.
Een aantal maanden geleden, Het bedrijf Statnett besloot de maximale capaciteit van de kabel terug te brengen tot 1400 MW om de belastingen aan beide uiteinden in evenwicht te brengen.
Hoe dan ook, de 8 juni- 2023, Statnett meldde dat een storing in het rectificatiesysteem een kabelbreuk veroorzaakte, waardoor de NSL-connector buiten werking blijft. De onderzeese hoogspanningskabel functioneerde tijdelijk met een capaciteit van 700 MW totdat de reparaties waren voltooid. Vandaag, De storing is verholpen en de kabel werkt weer op volle capaciteit..
Waarom DC-technologie gebruiken voor onderzeese kabels?
Het gebruik van gelijkstroomtechnologie in elektrische kabels onder water Dit is voornamelijk te wijten aan de noodzaak om de verliezen bij transmissie over lange afstanden te verminderen. In het geval van onderzeese kabels, omringd zijn door zeewater, De capaciteit is hoog tijdens transmissie over lange afstanden. Als er wisselstroom wordt gebruikt, hoge capaciteit kan afwijkingen veroorzaken of zelfs het onvermogen om stroom te leveren. Ook, Wisselstroom genereert variërende magnetische velden rond geleiders, resulterend in aanzienlijk energieverlies.
Wat te doen als de onderzeese kabel defect raakt?
Bij een storing in een onderzeese kabel, Het is een ernstig probleem dat grote verliezen kan veroorzaken. Een voorbeeld hiervan vond plaats op 24 juni- 2017, wanneer het containerschip MSC Alice, aangemeerd voor de haven van Mogadishu in Somalië, per ongeluk een glasvezelkabel onder water doorgesneden, waardoor er in Somalië ruim een halve maand een internetstoring was. Sinds het begin van de onderbreking, Het dagelijkse economische verlies in de regio bereikte 10 miljoenen dollars, met een totaal verlies van meer dan 150 miljoenen dollars.
Zoals eerder gezegd, Storingen in onderzeese kabels vormen een zeer ernstig probleem dat tot aanzienlijke verliezen kan leiden. Dan, Hoe wordt een onderzeese kabel gerepareerd bij een storing??
Momenteel, Storingen in onderzeese kabels vallen over het algemeen in twee categorieën. De eerste is externe schade, Dit gebeurt wanneer kabels beschadigd raken doordat de ankers van boten of vissersvaartuigen eraan blijven haken, resulterend in schade aan de buitenkant van de kabel. Het tweede type storing is de veroudering van de interne isolatie van de kabel, namelijk, interne storingen die optreden als gevolg van kabelslijtage zelf.
Twee soorten isolatie voor onderzeese HVDC-kabels
Volgens de belangrijkste isolatiemethode die wordt gebruikt in onderzeese HVDV-kabels, kan worden onderverdeeld in twee hoofdcategorieën: gerold type en geëxtrudeerd type.
De onderzeese kabel met opgerold papier en olie-isolatie van HVDV was de eerste die werd gebruikt in onderzeese transmissieprojecten met hoogspanningsgelijkstroom.. Afhankelijk van het isolatiemedium, Dit type isolatiekabel is ingedeeld in twee typen: druppelvrije, in olie ondergedompelde kabel (VERSTAND) ja isolatie draad gelamineerd papier polypropyleen (PPLP).
MIND-kabel maakt gebruik van in olie ondergedompeld isolatiepapier, terwijl PPLP-kabel polypropyleen gelamineerd isolatiepapier gebruikt. Omdat ze allebei papieren isolatie gebruiken, de bedrijfstemperatuur van onderzeese kabels mag niet te hoog zijn.
ten tweede, Onderzeese kabels met geëxtrudeerde isolatie werden in de jaren negentig gebruikt. 1990. Deze techniek heeft aanzienlijke voordelen ten opzichte van de walstechniek.: ze zijn lichter, gemakkelijker te onderhouden en kan werken bij hoge temperaturen.
Onderzeese kabels met geëxtrudeerde gelijkstroomisolatie kunnen in twee typen worden ingedeeld, afhankelijk van het isolatiemateriaal.: verknoopte polyethyleenkabels (XLPE) en thermoplastische elastomeerkabels (HPTE).
Momenteel, Onderzeese hoogspanningskabels blijven zich uitbreiden naar hoogspanning en hoge capaciteit. Vandaag de dag, technologie heeft het mogelijk gemaakt dat PPLP-geïsoleerde kabels spanningen van ±800 kV en een transmissiecapaciteit van maximaal kunnen bereiken 4000 Mw. Los XLPE geïsoleerde kabels kan spanningen bereiken van ±600 kV en een transmissiecapaciteit van maximaal 3000 Mw.
Reparatie van fouten in onderzeese kabels
Gebruikelijk, nadat een onderzeese kabel beschadigd is, het gebruik van gespecialiseerde apparatuur is vereist om de locatie en mogelijke problemen te detecteren. Zodra het faalpunt is bevestigd, Er kunnen duikers worden gestuurd om reparaties aan de zeebodem uit te voeren of om het beschadigde gedeelte aan boord van het schip te bergen voor reparatie.
Na het redden van de onderzeese hoogspanningskabel en het aan boord brengen ervan, Er zijn technici nodig om procedures zoals snijden uit te voeren, uitdroging, voorbereiding van splitsingen en afdichting met lood om de dichtheid en droogheid van de kabel te garanderen. Zodra de voorbereiding van de splitsingen is voltooid, Er worden isolatie- en weerstandstests uitgevoerd om de veiligheid en betrouwbaarheid van het kabelgedeelte te verifiëren.
Om een snellere lokalisatie en tijdige correctie van fouten te garanderen, Het is essentieel om op de hoogte te zijn van de nieuwste technologieën. Bijvoorbeeld, Momenteel zijn daarvoor onderwaterrobots ontwikkeld, door geavanceerde autonome controlesystemen en uiterst nauwkeurige mechanische armen, kan kabelfouten automatisch lokaliseren en noodzakelijke reparaties uitvoeren.
De toekomst van onderzeese hoogspanningskabels
Met de toenemende vraag naar regionale elektriciteitsnetinterconnectie en de ontwikkeling van offshore windenergie, verlies gelijkstroomkabels onder water evolueren naar hogere spanningen, Grotere capaciteit en grotere afstanden.
De belangrijkste technische uitdagingen waarmee onderzeese DC-kabels tegenwoordig worden geconfronteerd, zijn de elektrische en thermodynamische prestaties van isolatiematerialen., ontwerp van de kabelstructuur, betrouwbaarheid van accessoires en technologie voor het lokaliseren van fouten.
Met de aanhoudende toename van onderzeese kabelprojecten wereldwijd, De oprichting van meer gespecialiseerde teams voor de aanleg en het onderhoud van onderzeese kabels zal een van de belangrijkste toekomstige vereisten worden.