De Prysmian Group heeft een contract getekend met de Franse beheerder van transmissiesystemen Réseau de Transport d'Électricité (RTE). Zal inspectiediensten verlenen, onderhoud en reparatie (IMR) van de onderzeese hoogspanningskabels die drie offshore windparken voor de kust van Normandië met elkaar verbinden.
De windparken Fécamp en Calvados behoren tot de grootste commerciële windparken die in Frankrijk zijn gebouwd. De goede werking ervan is van cruciaal belang voor het verwezenlijken van de doelstellingen van energietransitie uit Frankrijk. Deze windparken zullen met behulp van Prysmian-elektriciteitskabels op het aardse elektriciteitsnet worden aangesloten.
IMR-serviceaanbod
Onderhoudsdiensten geleverd door Prysmian zullen potentiële stroomuitval als gevolg van stroomuitval bij windparken verminderen. Dus, een constante stroom hernieuwbare energie naar Franse huizen en bedrijven is gegarandeerd.
Het contract heeft een looptijd van 15 jaar. Dit zijn drie onderzeese HV-kabels voor de AC van 220 kV XLPE geïsoleerd en versterkt met staaldraden. Zoon voor windparken van Fécamp (2×18 km de zee in), Calvados (2×16 km de zee in) y St. Nazaire (2×34 km de zee in).
Prysmian levert voortdurend IMR-diensten aan zijn klanten, inclusief preventief onderhoud, opslag- en reparatiediensten voor kritieke segmenten en offshore windparken.
Onderhoud van onderzeese HV-kabels
Los onderzeese hoogspanningskabels Ze worden meestal begraven op een diepte van 1 a 2 meter onder de zeebodem. Omdat de zeebodem niet erg regelmatig is, onderzeese kabels liggen soms bloot.
In deze gevallen, ankers en sleepnetten van vissersboten kunnen transoceanische kabels vernietigen. Dus, Gebieden met kabels op de zeebodem worden vaak aangemerkt als niet-ankergebieden. Deze maatregel, zoals in het geval van kabels die in de grond zijn begraven, Meestal wordt dit aangegeven met een bord “Verboden te opereren, ondergrondse kabels”.
Hoe dan ook, Onderzeese kabels zijn niet immuun voor externe schade. Verschillende onderzeese glasvezelkabels in Noorwegen, Groot-Brittannië en Frankrijk zijn enige tijd geleden beschadigd. en het repareren van hoogspanningskabels onder de zee vooral hoogspanning is belangrijk.
De eerste stap bij het repareren van een onderzeese kabel is het vinden van het breekpunt. Zoals gewoonlijk, Er wordt gebruik gemaakt van een robot die naar de zeebodem duikt en scant om de exacte locatie van de kabelbreuk te vinden. In het geval van onderzeese composietkabels, Ingenieurs kunnen ook lichtpulsen uitzenden om breuk te bepalen op basis van de duur ervan. Na, Het is noodzakelijk dat het schip nieuwe kabels meeneemt voor reparatie.
Bij reparatiewerkzaamheden moet eerst het defecte gedeelte van de onderzeese kabel worden geborgen. Als de kabel korter is dan 2.000 meter diep, Je kunt hem redden met een robot. Als hij HV-gepantserde kabel onderzeeër wordt gevonden in waterdieptes van ongeveer 3.000 a 4.000 metro's, Er wordt gebruik gemaakt van een enterhaak. Deze haak kost meer dan 12 uur om te herstellen en één keer los te laten.
Zodra de kapotte kabel naar de boot werd gered, reparatiewerkzaamheden aan de transoceanische kabel moeten worden uitgevoerd. Hiervoor zijn zeer gespecialiseerde technici verantwoordelijk..